soluğumda sesim çıkmasın
Kendimi yurtsuzluğa bağladım
Yüreğimi saldım sulara Bırak içimde kalsın elim Bırak masumiyetimde türeyeyim. Soluğum da sesim çıkmasın Boğulayım Tükürüğüm çakılsın boğazıma Gözlerimde yaş kalmasın Ayılmıyalım , “siz,biz” olmayalım … Yerleri kaynatsınlar Yırtsınlar gökleri, Vursunlar… Soysuzluklarını yıksınlar Üzerimize Ama sen yine de benim,bizim ol Ellerimizi bağlasınlar bizbirimize Yüreklerimize kor kursun döksünler Titrek zeminler de çürütüp Yaksınlar yine de biz olalım varsın dağlar kazınmış adlarla yaşasınlar mayınlar parçalasın bizi ekmek bulansın kusmuğa sen yine de bizim ol Amed’im ol ,Wan’ım ol. insan kimliğini unutanlara saygılarımla… CYB İstanbul/26 Ekim |