güzel bir eser okudum kaleminizden,manidardı,tebrik ederim.



orha şentürk tarafından 7/9/2012 9:48:33 PM zamanında düzenlenmiştir.

Emine geç gördüm...gerçekten haklıymışsın canım....ama biz gerçek dostlarız değilmi:)))
hemide kalıcı dostlar
selam ve sevgiler canım
kutluyorum

Dost.. İnsanın güvenip, inanılan, siz anlatmadan sizi anlayan ve hiç düşünmeden rahatlıkla arkanı dönebileceğin ve zor zamanında sırtını yaslayabileceği kişi. Bu yüzden insan ömründe az olan, kıymetlimiz-değerlimiz.

Lakin ve maalesef öyle bir hale gelindi ki ve ne çok tükettik herşeyi. Değer denilenleri bile.. Tüketirken tükendik farkında olmadan. Eskitirken eskidik. Hayatta yapmaz, dostum o denirken gördün ki sen gibi değil, umduğun başka gördüğün-yaşadığın başka. Bitmez denilen dostluklar da biter oldu, eski denilen, eskindendi denilir hale gelindi. Heyhat!...

Ü.Y. Oğuzcan'ın dediği gibi;
"...
meydana çıkalı asıl çehreler
aydınlanmaz oldu artık geceler
yalanlar tükendi, indi maskeler
birer birer bitti dost bildiklerim

korkar oldum bana " dostum " diyenden
yoksa yok olandan, varsa yiyenden
ne onlardan eser kaldı ne benden
beni benden etti dost bildiklerim..."

Ve.. Bilinen bir öyküyü paylaşmak isterim izninizle. Uzun ama bir o kadar ibretlik özel güzel ve çok sevdiğimdir.

"genç adamın biri,
dermiş babasına her gün;
'benim de dostlarım var, sendeki dost gibi'
baba, itiraz eder,
olmaz öyle çok dost, hakikisi
belki bir, belki iki,
fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki...
devam eder durur konuşma...

aralarında başlar bir tartışma,
karar verirler bir sınava,
dostun hakikisini anlamaya...
bir akşam bir koyun keserler,
ve koyarlar çuvala.

baba der ki oğluna,
'hadi al bu çuvalı, şimdi götür dostuna'.

çuvaldan kanlar damlamakta,
sanki öldürmüşler de bir adamı,
koymuşlar çuvala,
dıştan böyle sanılmakta.
delikanlı sırtlar çuvalı,
gider en iyi bildiği dostuna,
çalar kapıyı.

o dost, bakar ki bir çuval,
hem de kanlı,
kapar hızla kapıyı delikanlının suratına,
almaz içeri arkadaşını,
böylece tek tek dolaşır delikanlı,
kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını.

ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır.
evlat geriye döner.
ama içten yıkılır...

babasına dönerek; haklıymışsın baba ' der.
dost yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana.
baba 'hayır evlat 'der, benim bir dostum var bildiğim.
hadi, çuvalı alda bir kerede git ona.
genç adam, çuvalı sırtlar tekrar.
alnından ter, çuvaldan kanlar damlar...
gider, baba dostuna. kabul görür, sevinir.

o dost, delikanlıyı alır hemen içeri.
geçerler arka bahçeye.
bir çukur kazarlar birlikte,
çuvaldaki koyunu gömerler adam diye,
üzerine de serpiştirirler toprak.
belli olmasın diye dikerler sarımsak...
genç adam gelir babasına;
'baba, işte dost buymuş' diye konuşunca,
babası; 'daha erken, o belli olmaz daha.
sen yarın git o'na, çıkart bir kavga,
atacaksın iki tokat, hiç çekinmeden ona,
işte o zaman anlaşılacak, dostun hakikisi.
sonra gel olanları anlat bana...'
genç adam, aynen yapar babasının dediğini,
maksadı anlamaktır dostun hakikisini,
babasının dostuna istemeden basar iki tokadı!

der ki tokadı yiyen dost;
'git de söyle babana, biz satmayız sarımsak tarlasını böyle iki tokada'!

Şimdi, günümüzde kaldı mı böyle dostlar, dostluklar!? Kimbilir...

Saygıyla...

Yinede gerçek dostlar bir yerlerde vardır...Umutlar tükenmesin...Yüreğe sağlık...Rabatlı

Sitem sevgiden doğarmış..Dostluklarının daim olması dileği ile..Sevgiler Emine

EVET NE KADAR SİTEM ETSEN HAKLISINIZ AMA ÇOK GÜZEL DİLE GETİRMİSİŞİNZ KUTLARIM