Avaz avaza kurumuş bir çiçek kadar acılıdır
Gerçek vurur yüzüne tanrıların dağından
Süzülen sularla yıkanmış bir parça
Bir sitem tenine yamanmış ruh
Asil duruşunda, hüzün tadında
Düpedüz ağlamak var
Durma

Yorgun sırça köşkünden bıkmış
Tatlı hayat
Yıkın yolların taşlarını
Keçiler destek olur azmine
Tırmanırsın ateşe, bir bakmışsın
Buharla cennetinde
Karmakarışık dualarla
Sarılmışsın

Tüm utançların, zaferlerin
Tartının tartmaz tarafıymış aslında
Yüzüne vuruldukça kanatan koca gerçek
Dengesini arıyorsa sessiz sakin
Yıkılmışların adına dimdik dururken koca bulut
Anlarsın sebebinin neticesini
Vakurca


Artık korkmazsın, asla
İçine sıkıştığın et kadar aciz olamazsın bir daha
Basit bir denklemde zor sayılan sonsundur
Dağına naralarla rüzgarlar vururken
Ağlamaz, yakarmazsın
Hep bilirsin sonra

Var en tatlı gerçek
Yok yokmuş zaten
Esersin nurun şifası niyetine
Yaşlananlar ardına acır bazen
Gülersin

Varsın
Gün doğdu sananlar
Şenlensin

Ölümle doğmanın tadını ararsın
Bir ömür
Şarabı kırmızı sanarsın
Tadını son

Geldim dersin
Kanınla yıkanmış toprağa
Konuşur
Dinlersen

Kabul
Kabul
Kabul



20.09.07