BİNLERCE ÖLÜYORUZ...Ve yolun sonu bana göründü yalnız Ben ayrılmalıyım ırmaklar gibi Şelale olmalıyım ..vurunca toprağa Hayatlar vermeliyim ben ölürken canlara. Taşlara vura vura akarken vadilerden Ne çıkarsa çıksın artık durmamalıyım Coşmalıyım koşarken son hızla deryalara. O vuslat ki nehirlerin sonuyken Deryalar gebe kalır kıyıları okşarken Her kavuşma bir dalgadır Tuz- şeker buluşmasında Bir haykırış, bir baş kaldırış belki doğaya... Biri biterken diğeri hayat buluyor ... Heyhat! O can bulurken bir kez , Biz binlerce ölüyoruz... binlerce... Kamil GÖRMÜŞ (27.10.2011-00.30) |
bu soğukluk ancak böyle güzel anlatılırdı tebrikler