Yıllardır bitmeyen borç yüküyle yaşadım
Gece gündüz demedim çıktı haşadım
Yaş geçti bel büküldü kocadım
Ne bitmez taksit imiş şu kira
Bir damım olsaydı razı idim hasıra

O mahalle bu mahalle dolaştım
işten eve eden işe yaya ulaştım
Maaşımı alır almaz ilk ona koştum
Ne teşekkür etti nede bir dua
Bir evim olsun da isterse tek oda

Maişatım hep kiraya gidiyor
Bir gün geciktirsem haber ediyor
Ay dediğin nede çabuk geçiyor
Yıllardır hep ev sahibine çalıştım
Maaşımı gardaş gibi bölüştüm

Emekli olunca kurtuldum sandım
Bir ömür bu Ümitle yaşadım
Tükendi umudum kalmadı takadım
Dünyada Mekanmış ahrette iman
Yok mudur kiracının sesini duyan
Osman Karaca