Aşk Yarası
Ne loş bir aydınlık bu...
Önümü göremiyorum! Kocaman bir sis var, Hayatımı ve mısralarımı, Karamsar kılan. Artık hayalin yeter olmaya başladı, Ölüm anında kâlbimin tadacağı o acıyı, Diri iken tatmaya... Anlatmaktan sıkıldım Bendeki seni... Nasıl unutabilirim şimdi?.. Seni ve senliğini... Dinmedi, dinmeyecek bu fırtına... Kâlbimin attığı her an, her saniye, Her hayalimde, her hülyâm’da; Sen ve izler’in bende varolacak! Seni sevmekten bir an vazgeçmedim, Ebediyen’de vazgeçmeyeceğim... |