Sana olan sevdam uzak,
Kendimce, sessiz ve sensiz...
Yakın olmaktan korkan,
Uzaklaşınca da kaybetmemek için titreyen.
Kalbinin her atışını hisseden
Bir sevda benimkisi...
Öyle çocukca bir duygu değil.
Yanında olmak, elini tutmak,
Sana dokunmak hiç değil.
Deniz kenarında, martıların çığlıkları arasında,
Mavi dalgaların önünde,
Gözlerinin içine bakarak ağlamak değil.
Başka dünyada beklemek seni.
Gerçekte birleşemeyen yüreklerimizi dualarda birleştirmek.
Gerçekte yaşatamadığımız duyguları hayallerde yaşatmak.
Güzel duygularla karşılamak seni,
Ve aynı duygularla uğurlamak belkide.
Benim sevdam sevilmek için değil,
Seni dinlemek, varolduğunu bilmek,
Seni uzaktan izlemek benimkisi...
Belki mutlu yaşamak değil,ama mutlu yaşatabilmek.
İçten, samimi duygularla sevmek ve sevdirebilmek.
Sana, senin inançlarına saygı duymak benimkisi.
Yüreğim yüreğinle,dualarım dualarınla buluşuncaya dek,
Belkide sonrasında yine...
Sormadan,sorgulamadan.
Farklı bir sevda benimkisi...
Sana göre belki çocukca,bencilce bir duygu.
Ama benim sevdam;
İstemeden veren, sevilmeden seven...
Benim ben olmamı sağlayan HEPSİ HEPSİ BİR SEVDA BENİMKİSİ...

Zeynep Sönmez