BAHAR OLMAK
***Sevginin Sevgilisi’ne(SAV) **
Sen: İlkbahar. Bir elinle... Kara toprağa gömerken kara kışı, Bir elinle... Çiçekler açtırdın sahrada. Üstelik usanmadın da... Gül aşıladın deli zakkumlara. Ben: Sonbahar. Ne gezer bende, sendeki kudret. Üzülürüm; Dökülen sarı yaprakları... Yeniden kaynatamadığıma dallara. Üzüntüm yetmezmiş gibi, Ben dururum üstelik... Suçlayan her işaret parmağının ucunda. Sen de bilirsin ya; Ben varım diye dökülmüyor ki yapraklar. Sen de bilirsin ya; Yapraklar dökülüyor diye ben varım. Ben: Sonbahar. Olmasa da bende sendeki kudret, Dökülen sarı yaprakları… Yeniden kaynatamasam da dallara Gücüm var yine de bilirim. Çünkü senin kanın akıyor kanımda. İşte o güçle, Son kışa hazırlayacağım insanları. Son kış ki; Çetin mi çetin... Son kış ki; Karadan kara. Sen: İlkbahar. Ben: Sonbahar. Ne güzel, aynı adı taşımak seninle. Sen: İlkbahar. Ben: Sonbahar. Son da olsa... Bahar olmak ne güzel. 05.12.1996 |