ömrümü noktaladıgım an

Nerden bilebilirdimki, onu gördügümde ömrümün geri kalanını elimden alacagını, nerden bilebilirdimki yaşarken her gün ölecegimi, ve nerden bilebilirdimki onunla yaşamanın cehennemden beter olacagını nerden bilebilirdimki onsuz yaşamanınsa ölüm olacagını.İşde gönül gözüyle görmenin bedeli olsa gerek gercek gözlerle bakamayıp gönül gözüyle bakmanın cezası olsa gerek.dedigim gibi belki bir takıntı, belki bir hastalık, belki hayatımı ona endekslemenin bedeli. Teshis ne olursa olsun ben cekdigimi bilirim, daha nekadar cekecegimide zamanmı ilaç bana degil, kendime acımamı, hayır oda degil duygusallıgın ve körü körüne baglanmanın bedeli ve irdasizligin ta kendisi, tedavimi bunun bence yok bu hastalıkla yaşamakdan başka...

KALAN ÖMRÜM