"Unutanları asla unutmadım" der biri. "Boşver bunları" diye karşılık verir solucan, "Bak, burnun düştü bile".

Söz çok da yeri değil... :S

Ölüler hep yalnız gömülüyor evet...

Söylenecek o kadar çok şey var ki. Belki de bir noktada durabilmek için şiiri seçiyorum. Düz yazıya döksem sonu gelmeyecek.

Otuz yıldır bir savaş sürüyor. Otuz beş binin üzerinde can kaybı var. Daha sürecek mi? Sürecek. Kimse de bundan rahatsız değil. Kime sorsanız barış istiyor ama karşılarındakini muhattap almadan barış istiyor. Yani savaş sürecek. Barış için hiç bir fedakarlık yapmamış, aksine savaşı Vatan sağolsun diye körüklemiş insanlar ölen canlar için ahlayacak, vahlayacak (Tabi kendi tarafındakiler için).

Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar sözünde gözden kaçan bir incelik vardır: Eğer anam ağlarsa... O da ağlamayabilir. Ölüler hep yalnız gömülürler.

Öykülerinizi okumayı özledim doğrusu. İnşallah bildiğim İşhan Kemal çizgisinde bir öykü okuyacağım...

Kırılmadığınıza çok sevindim. Hakkınızdaki düşüncelerimi biliyorsunuz çünkü. Kolay gelsin. Saygılar.

Kırılacak bir şey yok. Sadece bir yandan öykü yazmaya çalışıyorum, gelişen tartışma haliyle dikkatimi dağıttı. Neyse, şimdi neresinde kaldığımı unuttuğum öyküme geri dönüyorum.

:) Herşeye rağmen gülümseyerek ayrılıyorum sayfadan. İyi geceler ve sevgiler.

İlhan Bey, size de hayırlı geceler. Umarım kırmamışımdır. Saygılar.

Bence de herkese iyi geceler.

Evet, kadın, hele ki anne olunca daha bir hassas oluyoruz ayrıca...Ben de sizlere hayırlı geceler diliyorum. Sevgiler çokca.

Kavga ve tartışma kesinlikle çok farklı iki kavram haklısınız ve evet; kavgaya kesinlikle hayır!
Söz konusu kan olunca hassaslaşıyoruz ister istemez. Kanı siyasi araç konumuna getirenlerin hesap vereceği gün de gelecek, insan unutsa da, tarih unutmaz.
Haklısınız, sakin olmakta fayda var. İyi geceler diliyorum sevgili Aynur.

Sevgili Zeynep Hanım, böyle zamanlarda insanların birbirlerini yanlış anlamalarını doğal karşılayabilirim. Kavgaya kesinlikle hayır, tartışmaya evet derim. Dört kitabı da okumanız saygı duyulması gereken bir konu. Ne yalan söyleyeyim benim öyle bir çabam olmadı. İnsan önce kendi dinini tam manasıyla öğrenip özümseyecek ki, diğer dinleri araştırdığında içindeki iman sağlam durabilsin. Aksi insanı Allah korusun inancından edebilir. Siz bunu başarabilmişsiniz madem, taktir ederim. Ben o kadar güçlü hissetmiyorum kendimi. O yüzden hala kendi dinimi anlayabilmekle meşgulüm.

Şehitlik hakkında söyledikleriniz doğru fakat eksiktir. Çünkü şehitlik tanımlanırken kapsamı daha geniş tutulmuştur. Bunları burada anlatmama gerek yok.

Size kızmak gibi bir hakkım var mı? Ya da değerli yazara? Bu ortamlar görüşlerimizi paylaşabilmemiz için var. Yeter ki sınırı aşmayalım. Sözlerim sadece şiire yöneliktir. Dediğim gibi, sakin olmak en iyisi...

Sevgiler.

Sevgili Aynur Hanım, yorumunuzdaki tepkinin muhattabı olduğumu düşünerek, ben de cevaba katılmak istedim. Şehitlik mertebesinin islamiyetteki konumunu bilirim. Savaş ve ölümün tüm dinlerdeki anlamlarını da bilirim, ki ben insanlığa tek çerçeveden bakmamak adına dört kutsal kitabı da okudum. İslamiyette şehitlik ünvanı, dini yaymak ya da korumak adına bu uğurda can verenlere lâyık görülmüştür ve yerlerinin cennet olduğu bildirilmiştir.
Yara kaşımak ve yara kapatmak ifadelerini şiir için mi, yorumum için mi kullandınız bilemedim ama, bildiğim bir şey varsa, bir yaranın içinde ceraat varsa, önce o yarayı keser, temizler ve sonra kapatırlar, aksi halde yara içten bitirir.
Neyse, eğer sizi kızdıran benim yorumumsa mazur görün, nitekim benim tedavisiz bir hastalığım var, hümanistim. Siz beni ciddiye almayın sevgili Aynur. Saygılar.

Bence de sakin olmak en iyisi.

Popilist yaklaşımla ilgili sözünüze katıldım.

Ölü anneleri değil ama; ŞEHİT ANNELERİ...Şehitlerin ölmeyeceğine dair ayetlerimiz vardır.

Sakin olmak en iyisi sanırım.

Ölü annelerine sormak en iyisi ya da onların konuşmalarını beklemek (Sorulunca doğru olması gereken cevabı verebiliyorlar).

Yara, üzeri sürekli kapatıldığı, örtüldüğü için hala bugün orada. Gözüken o ki, olmaya da devam edecek. Yazan, çizenlere düşen Biz otuz yıldır nereden nereye geldik, bir sonuç aldık mı, bir sonuç alacak şeyler yapıyor muyuz? diye sormaktır.

Bu soruları ben her zaman soruyorum. Bir önceki şiirim bu olay üzerine yazılmadı. Daha nice şiirim de barışı, gerçekten barışı hedefler nitelikte. Kimi zaman bir çatışmaya denk geliyorlar, kimi zaman da diğer günlere. Asıl popülist yaklaşım toplumun genel beklentileri yönünde, intikam çığlıkları atmak olurdu.

Evet, Dadaloğlu başlığı gerçekten bugünkü anlayışa uygun düşüyor.

Keşke haksız olsaydık, bazen haksız olduğuna da sevinir insan...
Saygılar benden.

Devlet tazminat mı ödeyecek?

Büyük olasılıkla Cesedini al da git! diyecek.

Çok güzel bir yorum yazmışsınız. Saygıyla eğiliyorum (Sözlerinizin altına imzamı attıktan sonra)

Cepheye asker sürmek lazım, otuz yıldır yaptığımız gibi. Siz yapmasanız, biz yapmasak bu askerler nereden bulunacak? Üretin gitsin.

Bu ülkeye çoçuk yapmak...
Kıran kırana olan bu dünyaya mı?

Büyüyünce politikacı olacağım: Onlara üç çocuk yapmak da kolay, yapılan çocukları cepheye sürüp kırdırmakta. Sevgilerimle.