Süzülüyor hırçın dalgaların arasından,
Denizlere bıraktığım göz yaşlarım,
Siyah beyaz fotoğrafları yaşatıyor,
Maviliğin derinliğinde anlatılan hikayeleri.
Hep böyle mi?
Eski mi bu kadar hüzünler,yada aynı mı,yaşananlar,
Aslında,biliyorum,
Mahsun bırakır seni,
Enginlerde bıraktığın bir damla bile olsa.

Dökülen göz yaşlarının ardından hiç ağlanır mı?
Dönüşü olmadığını bilerek,
Acıtır canını.
Beklediğin zamanlar.

Fırtınalara teslim olan ruhun değil,
Belki de tutsaklığı hayallerin gerçekliğe,
Çember misali dönüyorsun karanlığında gecelerin,
Duyulan özlemlerin kaybolmuş ihtiraslarıyla yaşlanıyorsun.

Artık acımıyor canın, alışıyorsun, senin olmayan yarınlara,
Senin olmayan yarınların yokluğu da sensin,
Düşünüyorsun bulabilir miyim diye,
Yokluğunda yaşanan bir hayatın mutluluğunu.

Bulunur olmayan güzelliği çıplaklığın,
Örtüyor olsa bile tüm çirkinliği,
Gerisinde yaşanan bir hayatın örgülü sevgileri,
Armağan eder ,enginlerde kaybettiğin göz yaşlarını.