Gezgin
Uzun bir yoldu koyulduğum,
üç beş adım gezgindim, ama çoğu zaman kayıp. aklım karmakarışıktı ve yüreğim bitkin. çoktan unutmuştum; kimdim.. nereden gelirdim, nereye giderdim sormaya bile yeltenmedim bir adam bitiverdi önümde aniden, önce irkildim, sonra dindim. ya bir meczuptu ya da bilgin. halimi anlamış olmalıydı ki selam bile etmeden, bir cümle fısıldadı kulağıma "hüzündür azığı tüm şairlerin ! " ve geldiği gibi nefes olup karıştı havaya , heybeme gitti o anda elim. birden çözüldü aklımın düğümleri, anlayıverdim; ben ya bir şairdim, yada hamallığını yapıyordum hiç tanımadığım bir şairin... |