:((((
üzmedi beni gidişin
ne olduğunu biliyordum giderken ve canımı yakmıyordu ömrümü kül eden yarin gidişi.. ölmedim yokluğundan sonra evet yada dünya durmadı sen gittin diye nefret vardı içimde sana ve bir okadarda öfke yok diyorum birdaha değil karşılaşmak adını bile duymayayım zaman sararmış ya bütün yaraları öyle oldu galiba öfkem yana yana sonunda söndü nefret.. nefretmi oda ne? artık fotoraflarımıza bile bakabiliyorum eskisi gibi senin olduğun günlerdeki gibi sahi ya ne güzel gülüyordun ya gözlerin cennetin yeşili gözlerin başedilmez gözlerin.. böyleyim işte bu aralar herşeyi sildim belki,belki burda olsan Bunuda Affederdim eski günlerdeki gibi.... |
Neydi onu bu kadar melankolik yapan. sevdiği terk etmisti. Bu güne kadar kaç sefer terk edilip, terk etmişti.. Neydi onu bu terk edişte bu kadar çok yıkan? Onun yazdıklarını hatırladı.. içi burkuldu gene.. Daha ilk satırda hissetmişti onun bir ayrılık mektubu olduğunu..
Nasıl kanmıştı yalanlarına? Hani gelecekti? Hani uzaklıklar onun için sevgisini kamçılayan bir kırbaçtı.. Yollar uzadıkça, onun sevgisi artıyordu hani.. Nasıl inanmıştı bu yalanlara?.. Neden bu kadar muhtaçtı sevilmeye.. Neden kanmıştı.. Adinin bile O olduğundan emin olmadığı birine.. Tüm bunları hak edecek ne yapmıştı?Acaba adam, kadının, ona olduğu kadar dürüst muydu? Yoksa hepsi koca bir hiç miydi?Bomboş hayallerle dolu 10 ayını duşundu.. Kalemi aldı eline ve yazmaya başladı...
Bir gün aşk biter..
Anılarda tadı kalır..
Yarim kalan askın tadı..
Damaklarda saklanır..
Belki de yaşanmayan aşklar..
Bu yüzden hep tatlıdır..