sus konuşma
sus konuşma
biliyorum ki yine uzaklardan yine çok uzaklardan sözedeceksin ve hiç yoktan karanlık sokaklar görünecek... sus konuşma sen konuşunca hiç yoktan ayrılıklar çıkageliyor ve hiç yoktan bir rüzgar bütün sevişmişliklerimizi... sus konuşma bunca yaşanmışlıkların hatrına biliyorsun, sen konuşunca konu komşu da çıkageliyor ne var ulan, ne var, neye geldinizde diyemiyorum bir yerde ikimizden biri susmalı diyorum sonra bir yerde ve yine her zaman olduğu gibi yalnız ceketim eşlik ediyor bana hangi meyhane kapısı iliklemez ki ceketini bana dağıtırım ulan, dağıtırım, anam avradım olsun... |
ne kadar samimi,sıcacık bir şiir.
kutlarım güzel satırlarını.