SON DEM...
kahrolunmuş bir hayatın son demi
kaybolmuş bir zamanın son matemi kalabalığa sıkılmış bir kurşun gibi akıyorum gecelere soğuk bir ruzgar gibi alınmışsa artık bu gecenin son demı hayatım kollarında soldu ebedi soğuk bir ruzgar gibi serinledi bedenim kayboldu benliğim kollarında soldu tenim bu gecenin ışığında kapanan gözlerim çare yok açılmaz sıkılmışsa ellerim tutsaydın elimi son birdefa sevgilim kapanırdı o sana son kez bakan gözlerim... (ersin akça ...) |