Yağmur tanelerinin bulutlara vedasında hüzün vardır çoğu zaman, feryad ile çakan şimşekler ondandır, kim bilir! Daha yere düşmeden buhar olup biraz eksilmek, bir yanını geride bırakmaktır kim bilir! Aşıkları ıslamak var vuslatında, aç topraklara gizlenip kaybolmak var, pınar olup çağlamak, hapsolmak var sevgiliye kavuşamadan o mil kokan göllerde. Bir döngüdür bu sonuçta, işte bu yüzden hicranın pençelerinden kurtulmak için güneşi selamlar her defasında…
Hiç şüphesiz ki yağmurlu havanın alçak basıncı, gecenin karanlığı, en derinden okşar duygusallığı. İnsanın sevdiği yanındaysa eğer ellerinden tutup birlikte ıslanmak ne güzeldir. Bir acı tarafı daha var ki; hicran yapıştıysa eğer insanın bahtına, hatırlatır tüm yaşananları. Sayfalara sığmaz hüzün, kurumak ister yazan kalemin mürekkebi bile…
Nice kalplerin ortak sesi niteliğindeki şiirinizi kutluyorum dost. Gönül dolusu selam ve sevgilerimle…