Acıya Dayanıklı KadınlarNe zaman sol yanım acısa, Nefesinden hayat damlayan kadınlara sarılırdım Onların acıya ninni, türküleri vardı ağızlarında Açık yaralarına çiğnenmiş tütünleri... Yasemin kokuyordu göğüsleri Ak pak saçlarında çiçekler tutunmuyordu belki ama, Canlı kalıyordu gamzelerinin çukurunda ‘Çapana yükle dualı umut, Gerisini unut’ diyordu hayat. Onların yaşı aşı kadardı, Yalan; rastladıkları kitaplarda geçen, Bir yabancı kelamdı... Nasırlı ellerinde Hayatın bin bir çizgili yol izleri, Bebeğini doyurur, kendini aç bırakır Keşmekeş hayat düzenleri. Kocasına yaren, Komşuna merhem olur da, Yüreğine tampon yapar basar geceleri Buharında nefesini yitiren tütsüler gibi. Susar konuşmaz, Gözlerinden akar gider hayat, Elli beş ekran televizyonlar gibi... Ne zaman sol yanım acısa, Hayata çengel takmış kadınlara sarılırdım Acısına umudu ekleyip şekerlendiren, Ağdalı sancılarını ömürlerinin dışında tutan, Bir gülümseyişle bile hayatını havalandırabilen O kadınlara bakar, İmrenir, Kendimi isyandan uyandırırdım... Hayat; Kendini neye layık görürsen o idi Anladım... Elif SEZGİN |
sen büyük bir şairsin....
çook büyük..