AĞRILI ROMAN-VI
...
-kim o? -... -... ... yutucu bir suskunluk indi boğazına, herşeyi hesaplamıştı da , bu soru çalışmadığı yerden gelip dikildi karşısına... bi müddet düşündü kadın, sahi kimdi o? hislerini yokladı bi ara, girmek için herhangi bir kelimenin manasına... -kim o? dedi adam karşısında tutulup kalan sese ve cevap verdi kadın ’’hiç kimse’’... o an tanıdı adam, sesinden değil , hiçkimseliğinden belki de... ... hani gidiyor da insan yine de engel olunamayan özlemler taşıyor yanında yamacında.. öyle ki kapının o açılırken çıkardığı, acı gıcırtı bile hasret gibi kokuyordu kadında... ... yine işbaşı yaptı yutucu sessizlik, bu sefer adamı da boğarcasına açtı ağzını.. ’’sende unuttuğum birşeyi almaya geldim’ dedi kadın, anlamsız gözlerle doldurdu adam kapı aralığını... ’’gençliğim!’’ dedi kadın ’’gençliğimi unutmuşum senin sahte duygularında, geri ver aldığını’’ adam pis bir gülümseme yapıştırıp dudağına, ’’öldü o dedi öldüüü ..çoktan ölmüştüüü’’ cevabını bildiği bir soruyu sormaktı kadınınkisi;inadına.. o zaman ödeştik dedi kadın, senin de bende unuttuğun bişey vardı... yokluğunu hiç hissetmemişti bile adam, sözüm ona çok önemsediği,ama atıp gittiği şeyin şerefin dedi kadın şerefini bende unutmuşsun o akşam... adamın suratını kopkoyu bir karanlık öptü ’getirecektim ama dedi kadın, ölmüştü çoktaaann ölmüştü... ... en çok adama yakıştı bu he’saplaşma ve EDEBini alıp yanına kadın ŞİİRini tükürdü adamın suratına... ve gururunun imzasını da atıp veda etti bu ağrılı romana... .... SON... MERVE GÖKMEN... |
Kim bilir daha kaç k'adının baş harfi kazındı/kazınacak... :((
Ah ihtikam!
Para gibisin bulunmaz hint kumaşı...
Okumasın bunu ünvanı k'adın olanlar :))
~BİZce~
en sonda ise beğenirim...