DİPSİZ SANCIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın SEVGİLİ NEBİHA MURADİ ’YE SONSUZ SEVGİ VE TEŞEKKÜRLERİMLE... SESİNE SAĞLIK GÜZEL İNSAN...
çekilmez oluyorum bazen,
ağırlaşıyorum kendi çapımdan daha fazla... bedenler giydiriyorum en acıyan yanlarıma, eskittiğim sözlerimi tekrar tekrar yamıyorum kulaklarıma ve çekilmez oluyorum bazen, kendimden fazla... ... çok mu umrumdayım ki diyorum, ne halim varsa göreyim, ve unutup gözlerimin kendini görememe körlüğünü dönüp dönüp aynalardan medet umuyorum, giydiğim bedenleri soyunup çırılçıplaklaşıyorum, bu seferde gözlerim üşüyor... soğumuşum kendimden diyorum... .... çekilmez oluyorum bazen, yerin çektiği kadar ağırsın diyen şaire küfürler savuruyorum... yerin dibine kadar ağırlaşıyor gövdem, şaiiiiirrr!! diyorum çürüttüm tezini sana selam yollarım, yerin beni çekemediği yerden.... ŞİİR:Merve GÖKMEN SESLENDİREN: Nebiha MURADî |
Bir kanaviçeyi d'okuyan iki el gibiydi;
El emeği göz-nuru...
Sesin(İZ) yankılanıyor şimdi;
Asırlık çınarların,
köhnemiş evlerin ve
tenha sokaklar(ın)dan geçerken...
Çekilmeyen beni bile çekiyor kendi girdabına...
Üşüyen gözlerime dipsiz sancılarımdan:
su gibi acı çekiyorum...
~BİZce~