bir öykü bir anı bir söz..
_tuzuna tutunduğum bir denizdin sen.._
ebruli bir karanfil yapraklarından bir jale düşürdü suya.. yaprak yandı kanayan aksine.. an an için için kıvrımlarında. gecenin tam ortasında ellerini uzattı mevsim yine nardı yine nar.. bütün kızıl taneler saçıldı yere her biri hardı her biri kıpkızıl hun.. bülbül gülü düşlemedeyken sabah rüzgarına karıştı karanfilin kıvrımlarından dökülen küller.. öykü bitimsizdi.. an nereye yazılmıştı ve nereye tutunmuştu belli ki eğri başlı bir hançerden sızanla tutuşmuştu can.. an can ve can/an belki bir muamma belki bir sultan yada basit bir öykü kurgusu ve çözümü olmayan... 12/10/2011 ödemiş |