Yaşamın siyah rengini gördükçe
Gözlerim hep kapalı kalsa dedim
Etrafımda ne çok parçalanmış hayatlar vardı böyle..

‘Yaşıyorum diyenler bile kendilerini kandıran hayatlardı’.

Nefes bile alınamaz olmuş özgürce
Özgürlük insanın kaçıp gitmesinden öte ;
Ruhunu rahat hissetmesinden geçiyordu
Kalbini rahat hissederse insan
Parçalanmış hayatların içinde boğulmaz belki..

Ve ben ise yani;
Güneşin kızı;
Siyah’a boyanmış insanlarıma, toprağıma,
Ülke’me rağmen,
Gözlerimi açmak istedim

Ve işte o zaman ;
Gözlerimde hiç bitmemiş olan Güneş’in ışığını
Bir karınca dahi hissedecek
Ve topraklar, ağaçlar,
İnsanlar umuda doğru yeniden doğacaklar..
Yaratanın nefes verdiği her ses güneşimden bir damla alacak..

Dilerim kalbimin güneşleri hiç batmaz
Bilirim yaşam nefesim devam ettikçe;
Bitmez GÜNEŞ SEVDAM.
Ve dileğim
Ölümden sonra bile;
Güneş’in hep bu bedende olması..

Yaşamım ve ölümüm …
SONSUZ BİR GÜNEŞ’ E gider gibİ.

Nefesim ve sesim…
Yağmur düşen bir yol’da
Güneş doğar gibi
‘tiz bir ses’
Yağmur seslerini içine çeken
Güneş’in doğuşu gibi

Bak! O doğan GÜNEŞ’in kızı

VE her daim;
Yeni bir yola başlar gibi
Yani hüzün.. sevinç.. aşk.. sevgi..
Her kelimenin yeni başlangıçlar yarattığı öyküler vardır..
Yeter ki başlangıçların güzelliklerini fark etsin insan..

İşte gözlerimin içindeki güneş, yine burada başlar..;

VE İÇİMDEKİ AŞKIN HÜZNÜ; GÜNEŞ’İME SESLENİR
Bir kere baksan GÖZLERİME..
Bir bakışınla hissettireceğim;
Kalbimin yaşam güneşlerini…

Ve Sen bakamasanda
Zamanının sadece bir saniyesinde…

Ben yinede hüznüme rağmen vazgeçemem..

Oysa Sen bir saniye dahi veremeden;
Ben kaç saniyeler veriyorum..

Yokluğunda bile varlığın hep var yani...
Hem de derin öykü tadında….

Görüyorum…
Duyuyorum…
Yaşamın içindeki o güneş’i..


Bir Güneş’in doğuşunu yaşatmak zordur..
Ama batması en kolayı

Ey!! yaşamı sevemeyen ya da
Sevdiğini zannedip çok şey kaçıran
Beni hüzne boğan sesler..
Teşekkür ederim
Yaşam sizlerle bile güzel
Çünkü ben GÜNEŞ dolu bir kızım..


Belki bir gün;
Gözlerimin güneşlerini veririm
Avuçlarımla teslim ederim Kalbimdeki
Güneş’in sıcağı gibi
Güneş’in ışığı gibi..
Güneş’in sarısı gibi

Kulaklarımda hayallere gömülmüş o TÜRKÜ SESİNE
Bağlama tellerinİ ÇALAN O KALBİNE

Yeter ki teslimiyet;
VEDALAR’A GÖMÜLMESİN..
SESSİZ… SESSİZ…

Yeter ki teslimiyet;
Avuçlarımızdaki Güneş’te yaşansın….

DİLERİM; O GÜNEŞİMİZ YENİDEN DOĞAR..


Daima sevgiyle…

PAKİZE SİBEL KARAOSMANOĞLU


18.09.2007 22.30