kayıp hazine...
bir çocuk eğildi toprağa
meraklı gözleri telaşlı, farketti sonunda, o minicik karıncayı çocuk durdu, izliyor kâinatı... tülden elini uzattı işaretledi, anı ve mekanı bir çığlık hayatı takdirin anlatılmaz heyecanı... çelimsiz bir çocuk, kalbine işlenmiş hayatın tüm sırları, büyüdükçe unutacak... ama olsun yaşıyor tam da o anı... uzaktan ve gizli, izlerim sessiz, büyüsüne kıyamam ağlarım, ağlarım, ağlarım... saklanıpta kendimden tutamam hıçkırıklarımı... otuzları devirmiş saçlarında akları zavallı, hafızası kayıptır... asırlar geçmiş, ama bulamaz gizemli oyuncağını... 11.10.2011 |