NEDENSİZ SEVENLER
ERKEK
Soğuk hemde çok soğuk Duygularımı ancak öksürük aralarında hiç birşey yokmuş gibi aktarma şansını bulabiliyordum Cümlelerin sakıncalıdır diye söylüyemediği tek kelime Özledim Ellerim soğuk yüzüme tamas ederken Basit bir yalan Üşüdüm ve birazda kahkaha Gözlerime bakma ne olursun KIZ Saçları dağılmış sakalları arasında usta bir ressamın eseri gibi duruyordu Farklı bir bene hitap ederken nasıl bıraktığın yerde gelme ümidinle beklediğimi diyebilirim ki Ne olur susma ERKEK Zavallı halimin mert günlerinde çekip gittim Biliyor musun Çok az ömrüm kaldı diyemezdim ki Seni mutlu edebilmeyi hep hayal ettim Ağlamak değil gülmek yakışır Gamzelerine hayranken üzemem ki Ölürken değil mutluyken hep hatırla Beni affet Hoçcakal diyemeden gidiyorum KIZ Uğultuların hüküm sürmeye başladığı bir anda Suskunum Yalnız olmama rağmen mutluluğun sarhoşluğuna kapılmıştım İlk defa neden aramadan gülüyorum Diyemedim Tanıştığımız o yer artık hep açık Belki yolun düşer diye KIZ Yorgun postacı mektubunu verip geçti Benim kimsem kalmadı Sırdaşım yalnızlığım oldu Üzüntüye kapılırken o hep gülüyor ama Herkes hüsrana kapılırken sen şarkı söylerdin Kısa yaşamında mutluluğu öğrettin Gülüp geçmesini öğrendim YUNUS YOLOĞLU |