Benim Değil…Her neyim var ise, Tanrıdan ödünç, Derman benim değil, can benim değil… Sırf kuru gürültü, bendeki övünç, Organ benim değil, kan benim değil… Rızıkla büyüdü kemiğim, etim. Dil ile serpildi sözüm, sohbetim. Neylerim, olmasa akıl nimetim, İzan benim değil, zan benim değil… Gündüzleri çalış, geceleri yat, Yaşanır dünyanın seyrince hayat. İşler yaysız, pilsiz ilahi saat, Zaman benim değil, an benim değil… Gezinir yıldızlar, gökten taşmadan, Köpürür denizler, haddi aşmadan. Güneş batar, doğar bir gün şaşmadan, Akşam benim değil, tan benim değil… Beynimi kemiren nefsanî bilinç, Şükrümü katleder, idrakimi linç. Becerisiz, güçsüz olurdum gülünç, İrfan benim değil, şan benim değil… Mesajlar getirmiş binlerce nebi, Kimi mümin olmuş, kimi ecnebi. Bir kuruşsuz aldım, en hoş edebi, Ezan benim değil, çan benim değil… Ölüm denilen şey, doğum kadar net, Kulun malı-mülkü yalnız emanet… Bugün var, yarın yok, varidat, servet, Bostan benim değil, han benim değil… Veli BOSTANCI |
Kulun malı-mülkü yalnız emanet…
Bugün var, yarın yok, varidat, servet,
Bostan benim değil, han benim değil…
Veli Bey, çok manidar bir şiir, elbette hiç bir şey bizim değil. Nasibimiz varsa birkaç metre bez, o kadar.
Tebrikler, saygılar.