Çınar Ağacı
Çınar ağacı annemizdi,
Biz dallarından salıncaklara binerdik. O da köklerini (canlarını) yani bizi geleceğe salardı... Nedense hep mutluyduk gülerdi yüzlerimiz... Birden hava karardı, rüzgarlar esti Toz duman kör etti gözlerimizi Karanlıklar hakim oldu dünyamıza Kaybettik birbirimizi o karanlıkta Uzattım ellerimi tutan yoktu o vakit... O vakit ki; sonbahar uğradı mevsimime Yağmurlar yağdı gözlerime Kar oldu, dondu kalbim Erir mi bundan sonra sorarım sana? Ateş olup yanmaz mı için? Özlem dolup taşmaz mı gözlerin? Kalbin sormaz mı hesabını ezip geçtiklerinin? Huzurlu, mutlu musun sorarım sana... ♪î♪ỡŝħ ... |