Nasıl da geçiyor günler
Daha bugün gibiydi dün
Ne rüzgâr silebildi izlerini ne kar
Ellerini tutmuştum ya
Varsın mevsim olsun sonbahar

Düne şiir yazıyorum güya
Ben gibi, sen gibi anlattığım da meçhul
Varsın, yok gibi varsın
Büyüdün her kayıp zamanda
Şimdi ben kadarsın
Gerisi umurumda mı

Gözlerim kuru
Yarın yoktu ki hayatımda ağlayayım
Dünlerde unutmuşum heyhat yarınları
Ağlamak yasak

Almışım hatıraları teker teker rüyalarımdan
Bugünlere koymuşum
Sen istersen unut zamanları
Avuçlarda tüten dumanları unut
Ben yaşayacağım

Bir martı, gagasında tutar akşam kızılını
Bağrımı açmışım rüzgâra farzetki
Sen dolarsın
Sana geliyorum der açtığım kollar
Seni tutarım

Git diye sallanmaz biliyor musun
Buradayım diye kalkar “Güle güle!” diyen eller
Şişirir yelkenleri çalınmış zaman
Kahkahalarında yüreğin çırpınıp dururken sevda
Gönlüme yönelir bütün gemiler
Hatıralar liman

Kapamaya göreyim gözkapaklarımı
Gökkuşağından çalıntıdır bütün renkler
Hatıra diye her denizi boyarım gökyüzüne inat
Turuncu yaparım yakamozları yahut beyaz
Yararım mehtabı
Bu yelkenli benimdir, deryalar benim
İstemeye istemeye uzaklaşır kekik kokulu dağlardan
Hasreti kucaklayan gözlerim


Zamandan haberin yok senin
Düşmüşsün gerçeğin peşine
Bak
Ben hayalleri gerçeğe boyayan ressamım
Elimde yaşadıklarım
Vururum tuvale
İnanmazsın fakat
Yaşanır olur her darbede yaşamadıklarım

Ben hep seninleyim
Zamandan haberin yok senin