MAZİYE YANARIM
ak yüzlüm,
çığır açan bakışların zülüflerin altında, yağan karın altında titreyen türkülerim sağanak yağmurun altında, seni bekler,şöyle bir an görmeyi arzuladığım buğulu gözlerini nemli gözlerim... ecel kapıyı çalsa alsa yüreğimi okusa içindeki hasrete batmış mektubumu acaba yerine ulaştırır mı, ’seni seven ölmüş’ der mi son kertede. ecel kapıyı çalsa,sen açsan,ben solsam... artık kimyası bozulmaya yüz tutmuş bir fotoğrafım tıpkı cüzdanımdaki sen gibi artık beni zincirlerimden kopar kırılsın kara sevdanın elleri! ben sana karanlık sen ise aydınlığın zemheri! heyecan yok, şakağıma bir kurşun, dört duvarı kahkahaya boyarım içimde taşıdığım gülünç durum, damarımla sınarım yani bu kadar basit, sende ben hatırlanacak kadarım... |