BABAMI ALAN SAVAŞ...
Ben babamı on yaşımda tanıdım
bir silah altında bir kolunda tüfeği ve ben diğer kolunda siperi bir çöp kutusuydu sadece hayatımsa, o cesur adamın kollarında... ben babamı bir düşmanın kollarında sevdim ama hep baba! Diye haykırmak istedim ve ben ilk yalanımı babama söyledim; tir tir titrerken’’korkmuyorum baba!’’ dedim... bir savaş vardı ve ben on yaşımdaydım işte ben savaşı on yaşımda tanıdım kardeşinin kaybetmekmiş savaş oyuncaklarını vermek anneni sevememek ve savaşmış suçsuzu öldürmek ve ben en son on yaşımda ağladım kardeşim gitti, annem vuruldu tek varlığım babamın başında bir namlu ve ağzında tek bir söz; ‘’bırakın oğlumu!’’ ve ben babamı on yaşımda kaybettim bir mermi ucunda yerde yatan babam ve ben tam karşısında.... MERVE GÖKMEN yıl 2005.... |
bir mermi ucunda
yerde yatan babam ve ben tam karşısında....
MERVE GÖKMEN
Etkileyici bir şiirdi ve güzel bir konuya değinilmişti bu şiir de çok sevdim yürek sesinize sağlık.