Umut: unut
Güneş apartmanların ardına
Dikenli kelimeler ruhuma batarken Yine bir umut, unut diye bekledim Korkalığım evet, evet güçsüzlüğüm İnce düşüncem, bitmeyen öfkem Yavaşça çaresizlik, gönlüme çökerken Yine bir umut, unut diye bekledim Kelimeler hep aynı diye sustum Çok şey kaybettim ama hala dürüstüm Ben bu sevdayla ne barıştım, ne küstüm Yine bir umut, unut diye bekledim Biliyordum kolay değil, ağır yükün Her yürek kaldırmaz acı sözlerini dilin Ben gittikçe, sen hep bekledin Yine bir umut, unut diye bekledim Tutku kör eder dedim Hasret kambur Ne ümit, ne söz verdim Sen de hiç bıkmadın, vazgeçmedin Yine bir umut, unut diye bekledim lacivert |
demek ki umut diye kıvranıyormuş ruhlar...
güzeldi..
saygılar...