SEVMENİN HÜZÜNLERİNDEYİM


Bir kısır döngüydü hayatım
Ne sevdalara tutsaktım
Ne aşklara hazırdım
Monotonluğun kıskacında
Vurdumduymazlıklarda yaşardım


Zaten hiç anlamazdım aşktan
Hiç ağzım yanmamıştı sevdadan
Öylesine yaşardım işte
Soluk almaya yaşamak denirse


Bir anam öldüğünde ağlamıştım
Bir tek o zaman akmıştı
Çocuksu gözyaşlarım
Zaten gülmeyide beceremezdim
Kahkahaların anlamını bilmezdim


Duygulardan inadına uzaktım
Şiirin Ş,sinden anlamazdım
Bırakın şiir yazmayı
Mısraların farkına bile varmazdım


İşte öylesine bir yaşamdı benimki
Monoton,basma kalıp gibi
Evden işe,işten eve
Sevmek sevilmek neyime


Derken birgün onu tanıdım
Sanki yeniden doğdum
Bambaşka biri oldum


Değişiverdi tüm hayatımın akışı
Gözlerime düşünce onun bakışı
Sona ermişti tek düze yaşamım
Artık onu düşünmekle geçiyordu
Sabahım akşamım


Hayellerimde hep o vardı
Güzelliği sadece günlerimi değil
Gecelerimi,düşlerimide sardı
Hep onu düşünüyordum
O bir nefes olmuştu bende
Gün boyu onu soluyordum


Haftalar aylar geçti aradan
Yü,reğim kor olmuştu bu yangından
Aşk için yanıyordum
Onunda beni sevdiğini sanıyordum


Ama dualarım kabul olmadı
Sevdam yüreğimde öksüz kaldı
Meğer boşuna umutlanmışım
Boşuna korlara düşüp yanmışım


Umutsuz bir vakaymış sevgim
Müneccim değilimki nerden bileyim
Şimdi kahrolsamda ne çare
Sevmeden edemiyorumki
Düşmüş o ateş yüreğime bir kere
Vede hep seveceğim
O sevmese bile


Artık şimdi sevmenin hüzünlerindeyim
Boynu bükük bir gönülün
İsyankar nöbetlerindeyim
Cezam bir ömür hüzün
Çaresizim çekeceğim.
Çünkü yürekten sevdim.