Her şey aynı değişen hiçbir şey yok
Hayallerim bıraktığım yerde yine uzaklar bana
Realist tavrım soğutur oldu her şeyden
Paslı liman gibi ne gelen ne giden…
Sert dalgaların yıprattığı o tarih gibi
Ben derin sulara gömülmeyi bekleyen
Bir hasret ateşi içimde öylece beklerim
Ve sonbaharın hışmına uğrayan yaprak misali dağılırım..
Monotonluk halimi bu
Beni yoran beni sıkan…
Bir sır gibi hayatım
Paylaşılmak için can atan…
Kağıtlar anlatsam hissetmezler
İnsanlar hissetseler ilgilenmezler !!
Bu yüzden değişen hiçbir şey yok
Olduğu yerde dünya
Ve durduğu yerde daha da yıprandı ruhum
Öldümü kaldı mı bilmediklerim
Ve dostane bir tavırla özlediklerim var
Gelir mi gelmez mi diye askıya aldıklarım
Unuturum diyerek sustuklarım var
Yok işte benle yine ben var
Bu benlik sıkarken beni
Biz olalım diye özlediklerim var
Korkularım yaşantılarım her şey aynı
Ve sanki aynı günü yaşar gibi hayatım
Gittikçe yıprandı hissiyatım
Yalnızlık da şeytanla kardeş oldu maneviyatım
Kaçmak istiyor ruhum ama nereye
Bir bilet istesem değişkenliğe giden..
Yok mu sesimi duyan mahlukat dört duvardan başka
En samimi bir ruh ile sarıldım O’na
Kırıp parçalara ayırsam yine beni gösterir kağıt denen ayna
Bir kaçış olmalı benlikten ama nasıl
Ve bir tutam hareket lazım hayat iksirine
Aynı olmak aynı yaşamaktan yoruldum
Sor hadi halimi hatrımı nasıl…
Ben onları unutalı yıllar oldu …………….
Oğuz Ertürk 02,10,11