mektupvarsa “insanın önce kendine merhameti olmalı” _____________________diyen iç sesim Hakkın rahmetinde şimdi / onu çok arıyorum uykuyla uykusuzluk arasında bir sancı olmaktan çıktı artık bu sevdâ sana doğru _________her adımımda ardında bıraktığın _________bir belalın çıkıyor karşıma en kudurgan tavrıyla sen ise en davetkâr sesinle gel gel diyorsun _________dertlerimin ocağına ve ben koyuluyorum ak kâğıt üzerinde ömrümü karalamaya kapalı zarflarda ninemin sesiyle buğulu hasretin yüküyle ağır çocuk ellerimle dokuduğum _________bir mektuptu gurbet yıllar sonra en sevimli haliyle dile gelmiş / benimle konuşmakta hayret hangi kalemin sırtı taşır _________kör vebâlin çapağını dokunduğum her beden kanlı bir gül ________________dalından koparılmayı bekleyen teslimiyetin boyun eğmiş uysallığında baktığım her göz solgun bir benek onulmaz bir derdin pençesine düşmüş bakıyor donuk gözleriyle bana hadi sus şimdi susabilirsen soru sorma ne olur rengini görmediğim kokusunu duymadığım insanın ayağını yerden kesen __________düşlere konu olmak duygusu garip anlatamam bazen elde değildir belki de sabrın dur noktasındadır gizli cevabın belki ramak kalmıştır yüreğinle sizli bizli konuşmayı __________istersen bir süreliğine bırak hadi şimdi bıraktığın yerden _________işine devam et ____________________edebilirsen düştü bir kez yangın içine hadi soyun şimdi satır satır düşünceye merak umudu terkisine sarmış sürüklüyor duyguları gölgesinde umudun güzel yanı beklentimizde 07.12.2005 01.00–15.38 / AYDIN |
bir sancı olmaktan çıktı artık bu sevdâ
sana doğru
_________her adımımda
ardında bıraktığın
_________bir belalın çıkıyor karşıma
en kudurgan tavrıyla
sen ise en davetkâr sesinle
gel
gel diyorsun
_________dertlerimin ocağına
ve ben koyuluyorum
ak kâğıt üzerinde
ömrümü karalamaya
Şiiriniz beni hüzünlendirdi. Tebrikler...