ÖFKEMİ DOLDURSAM KUYUYA
O kadar kızgınım ki sana
Öfkemi doldursam bir kuyuya Taşar sel olur Önünde duramaz dünya. Doldurmuyorum, Hep içime akıtıyorum, Taşmasın diye. Yoksa korkuyorum… Kendimden korkuyorum, Öyle yandı ki canım, Zor zApt ediyorum Öfkemi sana… Bozuk bir musluk gibi İçim kanıyor Damla, damla, Ne zaman durulur? Ne kadardır Damarımdaki kan, Kaç gün, kaç ay sürer Tükenir bilir misin? Tükenirse biter mi? Acaba bu sevgi… Biter mi yoksa, Kansız da yaşar mı? Kalmayınca bedenimde kan Damarlarımda hayat, İhtiyacım da olmaz Yaramaz yüreğime... O zaman kalbimi söküp, Seninle beraber gömecek, Ruhsuz yaşayacağım, Kalan tek hatıranla… Lacivert / Eylül 2011 |