uzak
şubat
kar yağıyor şimdi buralara pencere önünde kuşlar dışarda çocuklar kardan adam yapmışlar erik ağacının dibine üşüyorum odam soğuk ve yalnızım kuş kayası karşımda bütün heybetiyle bana bakıyor bense buğulu camlara adını yozuyorum sen yoksun... bir daha olmayacaksın biliyorum ama ben seni hala çok seviyorum şubat soğuk üşüyorum... |