İlahi Aşkın Şarabı Tasavvuf'da
Benim ben oldum, burda
çoşkum vardı ufuklara alevlenen bir aşk maneviyatta sahte benlik, çekil yoldan Bıraktım nefsi benliği dünyaya adadım kendimi maneviyata nefsimi körertene kadar çabalarım son bulmayacak yol Tasavvuf’ta Çok zordur bu yollar nefsin sorular sorar her soru bir inkar bu zevten mahrum kılar Dışardan anlamaz; kimse seni hayatı bırakmış; bir deli bilemezler aslında gerçeği dünya dediğin nedir ki İlahi aşkın şarabından içtim bende gerçek aşkı seçtim iblis artık uzaktan, seslensin çünkü gerçek, benliğe geçtim Vesveseleri vitrinledim aşkımdan, kendimi kaybettim dostlarımı sofi belledim nefsi benliği bitirdim Ben Yaradana vuruldum şeytana bir odun, vurdum nefsime aldırmaz oldum ebedi yola, baş koydum Ben bu yolda, buldum kendimi nefsi benliği artık yendim aşkın şarabından içtim ebedi aşka geçtim Ehlibeytsiz Tasavvuf olmaz nefsin seni bu yola koymaz sorularla beynini yorar çıkarsın, farkında olmadan .................26.09.2011.....Sancar.Kızılkaya |