Bir Buğ İle Çöktü Gece
bir buğ ile çöktü gece
kıyılarına inleyen denizin nefes almak zordu o an sensizlik kadar ağırdı hava inan öyle karanlık öyle yalnız öyle mutsuz öyle karamsar sararken beni boşluğunun kolları ben hasrettim senin nefesine acıtırken içimi lime lime örülmüş yalnızlık acıtırken akşamın yapış yapış buğusu nefesim derinden gelirken gözlerimde son damlalar asıldı öylece bekleyen ben sensiz ruhsuz ben sensiz kimsesiz artık yok beklemenin anlamı yok umut yok yaşam benim için artık bu an ellerim giderken tetiğe gözümün önünde senin gözlerin gülümserken bir buğ ile çöktü gece son nefesimi verirken sensizce |
Saygılarımla