biter elbet, bir gün gelir , bu nefesde biter
dünyada ,hiçbir şey , değildir gerçekler
ecel kapımızı çalsa verse diyetler
bedendeki azaplar son bulur , ruh köhnete girer

*

vakti gelince korkar herkes ölümden
vermemek mümkünmü ,azrail söker alır yüreğinden
kara toprak, kabristanda, kucak açmış bekliyor
ölenle ölünmüyor diyor gardaş ,sırası gelince ,alıyor dünya hissesinden

*
varmı bu dünyada ahret,den geri dönen
aldığımız nefes kadar kısa hayat ,olsun senin tecrüben
sevdiklerin dostların ahbabların , yoksa içindeki güven
arkadaşların olsada ,bozulmuşsa düzen ,
çile rüzgarında yeterki sen ,sen sabır tesbiği çek, dilen

*

öksüz sefil olma ,gönül hacmini biraz geniş dairede aç
sevgi saygı diyarında dolaş , birazda sen gir , yeterki öbek aç
almadan vermeyi bil, sınırları zorla , saç
insanlığı öğren gel , insan insana gardaş , hep muhtaç......

*

şiir ceylan yılmaz

<photo id="1" />