Halk düşmanı
Karacaahmet’te
bir yalnız adam Kalabalıklar göz çevirir başını kaldırmadan... Ulu ağaçlar ayakta Ulu ağaçlar sakin Ulu ağaçlar anlıyor Ne çektiğimi... Kalabalıkta bir yalnız adam Dışlanmış... Kınanmış... Horlanmış... Karacaahmet’te bir halk düşmanı... ayakta ve dik sessiz kabullenir kaderini... Karacaahmet’te bir fâni Düşünür, düşünür, düşünür... Kabre girmeden Sorguluyor kendini... Karacaahmet’te o gün bir ulu ağaçlar gördü beni, Tuttu ellerimden Arşa kaldırdı bedenimi... 26.09.2011 |