YÂR DİYEMEDİM
Sevdanın bağında şaştı menzilim.
Bir saçı sırmaya yâr diyemedim. Çözüldü diz bağım, lal oldu dilim. Meftunum; halimi gör diyemedim. Elleri kınalı, fistanı ala. Kehribar gözleri başıma bela. İndirdi kaşını, seğirdi yola, Gel gitme; elini ver diyemedim. Yalvardım Mevlâ’ya; dilekler tuttum. Karıştı düşüncem, kavlim unuttum. Onulmaz derdimi içime attım. Terk etme, sineme gir diyemedim. Salına salına geçti yanımdan. Düşlerim karardı; bezdim canımdan. Ayrıldı adeta ruhum tenimden. Iradı işveyle, dur diyemedim. Kul Çepni ah eder saçını yolup. Yâr kelâm etmiyor insafa gelip. Muradın bu ise eline alıp, Hançeri kalbime vur diyemedim. |
İnsanı berbat eden bu denilemeyenlerdir