Divit Hokkası
mürekkebini değiştiriyorum zamanın
bir kereliğine kırıyorum kum saatini kaçışıyor tanecikleri hakir bir korkuyla yakalıyorum her bir zerreyi henüz yeni açılmış gözümün akıyla dönüştürüyorum hemen oracıkta sırattan düşmüş aptal bir tüye tebdirliyim bu kez şakası yok biliyorum zulamda divit hokkası banıyorum efsunu uçmuş sisli nehire yazıyorum ha bire iyotlu semboller kullanıyorum bu ateş hiç sönmeyecek dağlansa da ruhlarımız dünya tavında diyorum ve ekliyorum bu defa yeniden anladım: seni seviyorum.. haziran2011 kundu/antalya |