Eylül Dostları
Solgun bir günün aksamında
Yüreğime gömdüğüm anıları tek tek çıkarıyorum hafızamdan hüzün kokulu tozlu ezgiler, eşlik ediyor yüzümdeki çizgilere Dostlar çıkıyor içinden vefalı vefasız Ben alacağım kadar yaşadım, yitip giden düşlerimle . Ve yine; Eylül hüzünlerinde demleniyorum. Bir daha, Can evim gazeller döküyor kimsesizliğimde. Şimdi; Yüreğimi eriten bir hüzün yumağı Çileye aşina bir ömrün yazgısıyla, eylülün eşiğinden girdi girecek içeri. Koca bir maziyi adımlayarak yasaksız anlatılacak öykülerim Ürkek renkleriyle saracak, eskitilmiş mevsimleri… Akıp gidecek parmaklarımın arasından ardımda bıraktığım boynu bükük hatıralar Ve o son veda’dan; Geriye dostları kalmalı insanın Musalladan kalkarken omuz vermeli Yanında olmalı kabre girerken Kıraç topraklara pınar olan, dost eller vermeli seni toprağa O dost eller ki; kadim olan, eylül dostları... Mehmet Nalbant Şiirimi günün şiirine layık gören değerli Seçki kurulu üyelerine şükranlarımı arzediyorum... |