Minnoşum, Canım BenimHaftanın başında doktorun rutinde uyguladığı bir konuyu unuttum, Pazartesi günleri yaptırmam gereken iğneyi vurdurmayı unuttum, Canım sağ olsun, bugün gittim ve canım hiç yanmadan iğne oldum, Bu da önemli değil ama birlikte başka bir olaya daha şahit oldum… Evin önündeki hamile minnoşumla teke inen yavrusu güneşleniyordu, Onları sevdim, sularını tazeledim, yoluma revan olmam gerekiyordu, Ben gittim kedim geldi, ben susuyordum o da durmadan miyavlıyordu, Birlikte dispanserin merdivenlerindeydik, ben içeri girdim o bekliyordu… Ben hemşirelerle konuşurken o da hiç yabancılık çekmeden içeri girdi, İçeri girmekte tereddüt etti ama cesurdu da, dispanser tanıdık gibiydi, Gözleri bendeydi, aynı zamanda ortamı koklayarak tanımaya çalışıyordu, İğne olurken sesi hala kulaklarımdaydı, oradan sanki beni çağırıyordu… İşim bittiğinde dışarı yöneldim, merdivenlerden inerken de yanımdaydı, Hem rahatlıkla merdivenlerden iniyordu ve hem de beni gözlemliyordu, Evin önüne geldiğimizde yavrusuna yöneldi, onu yine yalamaya başladı, Ben de evime girdim, hikaye her zamanki gibiydi ama sonu gelmiyordu… |
sevgili şair bir hikayeyi kafiyelere bölüp
bu kadar güzel anlatmayı becerebilmek hayli zordur sanırım