ANNEM
Büyüyünce anlarsın demişti annem
Her zaman olduğu gibi bugünde haklıydı cümlen Bak anne yine mutsuz kızın Ağlayınca alınan şekerler yok artık Evet anne farklıymış herşey O mavi gözyüzünden zifiri karanlığa geçince anladım Evet anne kahpeymiş dünya Omasum yüzler gidince kavradım Çok zormuş be anne hayat Gülüp geçemiyorum şu kahpeliklerine Onlar gibi sahte gülemiyorum Yaşayamıyorum her dakikayı umarsızca En önemliside sevemiyorum be anne O kırmızı kalbi çizmek o kadar kolay değil artık Ve sadece bakıyorum etrafa Susuyorum! Galiba büyüdüm be anne Elimi eskisi gibi sıkı tutmuyorsun artık Sanki birden uçuvericekmişim gibi sanki birden beni bırakıcakmışsın gibi Sende susuyorsun anne! Anlayamadığım bi suskunluk var bu şehirde Hadi anne topla kalbini gidelim bu şehirden Baksana herkes çok sahte Dayanamıyorum artık anne Susmak acı veriyor bana Artık onu bile beceremiyorum anne Gitgide kahpeliklerini görüyorum bu hayatın Off anne Ne çok değişmiş insanlar Şimdi tanımak çok zorlaştı insanları O kadar masum değiller artık Hepsinin kalbinde acı Hepsinin gözünde yaş Ne büyük bir haksızlık var bu şehirde Şimdi anılarıma bakıp Gülüp geçiyorum sadece Meğerse ne çabuk büyümüşüm anne Baksana anne Kızın büyüdü artık Filmlerdeki kadar güzel değilmiş anne Hani anne mutluluk nerde Şimdi dediğin gibi anne Büyüyünce anladım bu hayatı Anlıyorum şimdi o gizli kelimeleri .... Off anne ben yine o küçük kızın olmak istiyorum Yine elimi tutmanı Yine öyle sarılmanı Ama olmyacağını bilerek yaşıyorum işte hayatı kopkoyu ..... BUSEGÜL KOLTUKCU.... |