ADI KONMAMIŞŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 14 YAŞIMDA YAZDIĞIM İLK ŞİİRİM
Adı konmamış biriyim
Kimliksiz bir çocuk Yani zaman çocuğuyum Düşlerdir benim yerim Bilinmeyen gözlerdeki Acıyı umudu korkuyu tattım Bir tek sevgi kaldı Onu da yüreğindeki kıvılcımlar anlatsın Mezopotamyanın kanadıyım O kuru topraklardaki suyum Senin bunun onun bekleneniyim Rüyandaki çocuğum Yaşla dolu gözlerim Anlatsın sana beni ve seni Bir çukur derinliği görünmeyen O çukurun sevgi köstebeğiyim Her karışını toprağın sevgiyle Dicle’nin ve çılgın Fırat’ın suyuyla Yaralı bir ceylanın melhemiyle Küçük bir çocuğun, hayat sevgisiyle Bir annenin doğmamış bebeğine olan umuduyla Mürekkebi hiç bitmeyen kalemimle çukuru kazdım Tarlada çalışanların Bir umutla yaşayanların Sevdalananların Şunun bunun rüyasında Gizli bir bakış Acı dolu bir haykırış Ve sevginin en büyük kölesiyim Size öğreteceğim Nasıl yaşayacağınızı Ana kalbinin saflığını Sizi alıp götüren meltemi Ve de en önemlisi bana bağlanmayı DİLAN |