şafak vakti söktüğünde kainat özlem ve sevinçle doğmanı ona aydınlık saçmanı beklerdi güller papatyalar dört gözle doğusunu... onalrın yasam kaynağıydın gücü senden alıyordular ya geceleri yıldızlar güneşi kıskanırcasına batması sabırla beklerdi. ısıgını ondan alıyordu çünkü biliyordu kı ayın varlığıyla varlık bıluyordu işte yar sen benım güneşim geceleride ay ımdın
bir fidandım yeşermedim dünyandan yıldızındım aydınlanmadım semaandan güneşin ne benıi ısıtıyor artık nede ay ın ışık saçıyor yıldızındım söndüm yar fidanındım soldum yar HAKAN BARAN