ÖLÜM ÜŞÜYOR ÖLÜM
ufuk çizgisine kilitlendi gözlerim
şavkınmı dır kızıl yıldız yine düşdün Deniz e ? yansırken dalga dalga dramatik günlüğe kipriyimde ıslağımdır sırt çevirmiş haber maber falına doluyor doluyor kıskaçdaki muamma lı tuzaklar pay ederken lime lime acıyı kara gurbet ! bir diyardan diğerine savurlıktur haksız yere tınazlık ala bora gür fırtına çoktan kırdın kol budağı iki parça umudu kaldı esmer gülüşleri ki ! yüreğim orta yerden ki yaralar yan yana ? üşüyor avuclarımda su’ya düşen ay ! üşüyor koskoca Deniz ! üşüyor ölüm üstünde ki karış artık istemem şafaklarımda tutsun küçük elleri oysa bıkmadan A R I Y O R U M umutsuzca Denizde ki gözbebeğini..! . ufuk çizgisine kilitlendi gözlerim vuruyor yanlışlarım çılgınca başını taşa vurn dalgaya yansıtılan içimdeki illeti kirpiklerim çoktan küskün yaşam adlı oyuna çırpınıyor çiğerim de düğüm düğüm özlemi çırpınıyor gözümde gittiği resimi bu defa !ben üşüyorum ölüm üşüyor taş da ki üşüyor musalla bilirsin her yol diğer bir yola çıkar gideni var ! döneni var ! sapanı ! birde öleni gülüm B İ R D E- Ö L E N İ Kadir Haktan TÜRKELİ |