aşk-ı verem
eylülün onbeşinde onbeşbin hayalle
kaybediyorum yüreğime ektiklerimi özlem ağaçlarım da bahardan kalan son yapraklarımı çalıyor eylülün bizim olmayan sensiz dünyam g e t i r e l l e r i n i ö p s ü n ş i i r k o k a n d u d a k l a r ı m bak vuran damlalara sonbaharın veremi kırk yerinden dökülen umutlarım öksürüğümle boğuluyor gökyüzüm yalnızım yine eylül de bu evde ne zaman ağlasam zaman hızını kesiyor bir tuhaf kokuyor gece bir ölüm asılıyor uzaklara bir fahişe oturuyor yanıma bir ferman bırakıyor önüme yığılıp kalıyorum gündüzlere eylülü kokluyorum ağlayarak.... düpedüz hazırlanmış yalnızlıkların kapatılmış gözlerinden izliyorum dünyayı... seninle ilgili a m a l ar ı m ... balerinden... |
şiir şiiir şiir.
çok şiir.