gecenin yalnızlığı boğuyor benigözlerim yorgun yaşlı saatler sessiz insafsız gecenin yalnızlığı boğuyor beni... yüreğimde tarifi mümkün olmayan yara elimde senden kalan son sayfa gecenin yalnızlığı boğuyor beni... sıra sıra dizilmiş ayrılıklar baş kaldıran bir kader var umudun son bulduğu duvar da sana yazılan bir şiir var gecenin yalnızlığı boğuyor beni... |
uyutayım koynumda
karanlıklarını çalayım senden
doğurayım seni yeniden
yıldızların olduğu ana...