Milyonların arasında şans ona gülmüştü.
Kazanmıştı yarışı, hak etmişti ödülü,
Ilık, sakin,huzur dolu bu gölü.
Gerçi karanlıktı görmüyordu kimseyi.
Zaten ışık olsa da göremezdi bir şeyi.

Henüz yoktu bir bedeni
Ne gözleri , ne elleri.
Sabretmeli
Dokuz ay on gün beklemeli,
Görmek için dışarıdaki âlemi.

Eksikleri çoktu aslında.
Hiç kimse olmasa da ortada,
Karşılayan biri vardı yakında.
Bu yerin sahibi sunuyordu ona,
İhtiyacı olan ne varsa… Hem de bedava.

Geçiyordu sakin huzurlu günleri.
Büyüyordu oluşuyordu bedeni,
Elleri, gözleri, kulakları, yüreği.
Merakla bekliyordu göreceği,
Dışarıdaki âlemi.

Derken bir ses duydu uzaktan.
Okşar gibi bir el sanki yukardan.
‘Çetin onun adı abla olacağım ona’
Kimdi bu tatlı ses? İsim koyuyor ona.
Hemen görmesi lazım... Vakti değil ama.

Görmek için bu yüzü bir yol olmalı.
Bir çıkış olmalı yokmuydu anahtarı?
Biraz çabaladı ama yetmedi çabası.
Erken diyor ev sahibi izin vermiyor çilingire.
İstediği zaman çıkar dokunmayın misafire.

İşte o zaman anladı gerçeği.
Kendi elindeydi geleceği.
Son bir gayretle oluyordu istediği.
İşte görüyordu merakla beklediği âlemi
Ve onu merakla bekleyen sevgi dolu aileyi.