ÇÖLLERDEYİMIşıkları yakamoz, dönenceler gecede Dağlarında karanlık, huzmeleri hecede Dudaklarında hasretlik, ulaşılmaz ecede Yabancıyım kendime, bilinmeyen ellerde Aydınlatmaz loşluklar, yıldızlardan kayarak Doldururum taşları, yüreğime sayarak Yokluğunda yanarım, sensizliğe ayarak Yalancıyım kendime, söylemeyen dillerde Solgunluğum sarıya, döndürüyor yüzümü Yapraklarım dökülür, yaşatınca güzümü Yaşlarımda süzülür, kapatamam gözümü Dilenciyim kendime, derilmeyen güllerde Hasretiyim yağmurun, kuraklığım bitmiyor Divaneyim peşinde, hayalimden gitmiyor Söndürürsün ocağım, dumanlanıp tütmüyor Gözlemciyim kendime, yeşermeyen çöllerde Arif BARAN |